“There is a healing power in giving”

“There is a healing power in giving” zei ik.

Een vrijwillige project coordinator en ik stonden bij de deur te kletsen. Een soort drempelgesprek waarin zij vertelde hoe zij een moeilijke tijd achter de rug had in haar leven en dat ze op een gegeven moment besloot om elke dag iets voor een ander te doen en hoe het haar zoveel moois bracht om even iemand te helpen om een fiets uit het fietsenrek te trekken. En nu doet ze vrijwilligerswerk bij ons.

Ik hoorde het mijzelf zeggen, ineens, “ There is a healing power in giving”. Waar die woorden ineens vandaan kwamen, weet ik niet, maar hoe langer ik er over nadacht, hoe meer ik ze zelf ging geloven.

Eerder die week gingen mijn gedachten de andere kant op. Wat zal er gebeuren als straks alles weer “open gaat”. Zullen we dan weer onbezorgd kunnen genieten van alles wat we weer mogen? Of is er de afgelopen tijd teveel gebeurd om zomaar ineens onbezorgd te kunnen zijn, zoals voor Corona?

Dikwijls als ik met vrijwilligers in Amsterdam sprak op projecten en vroeg waarom ze meededen, spraken ze over hun eigen eenzaamheid en dat ze die wilden doorbreken door mee te doen met een Serve the City project. Dat ze mensen wilden ontmoeten, dat ze onderdeel wilden zijn van iets positiefs in deze ingewikkelde tijden.

En wat zal er gebeuren in vrijwilligersland. Zullen mensen nog steeds zoveel blijven doen voor een ander? Of zouden ze even pauze willen van anderen helpen en zal het stilvallen en moeten we vrijwliligers bij elkaar schrapen om iets voor een ander, de kwetsbaren te doen?

Ik weet het niet.

Wat ik wel weet is dat er een zwaarte heerst, een zwaarte die veroorzaakt is door een jaar lang onzekerheid, lockdowns, maatregelen, wat mag wel, wat mag niet, wat doe ik om mijn geliefden te beschermen en wat heb ik zelf nodig om “te overleven” in deze tijd. En wat vind ik van anderen die soms losser leven, of juist de maatregelen heel strikt navolgen. En moet ik daar eigenlijk wel iets van vinden?

Ik denk dat het nog wel even duurt voordat we ons weer normaal zullen voelen als alles weer “normaal” is. Straks. Ooit.

Maar wat ik hoop dat als we straks weer “vrijer” zijn dat we onszelf de ruimte geven om te genezen van deze periode. En ik ben er heilig van overtuigd dat iets geven aan een ander genezing kan brengen. Dus ik nodig je uit, doe je mee op een mooi project, als vrijwilliger?

Persoon met het Serve-the-city t-shirt

Cookie Time! By continuing to use the site, you agree to the use of cookies. More information

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close