Daar gingen we weer. Dinsdagavond 19:00. Persconferentie. Worden de maatregelen strenger, en zo ja hoe?
Inmiddels schreven zich al 250 vrijwilligers in voor de projectdag op 14 november. Dat is veel. Heel veel.
Mensen zijn zo op zoek naar verbinding, iets kunnen betekenen, iets goeds willen doen, mensen ontmoeten in deze toch wel eenzame en ingewikkelde tijd. En daar is Rutte weer met de nieuwe regels. Met max 2 personen buiten.
Zucht. Dat betekent dat we heel veel projecten moeten afzeggen.
Na veel wikken en wegen doen we het toch maar. De projecten die geen bloedspoed hebben afzeggen.
Maar wat vind ik het lastig. Stiekem rouw ik een beetje. Niet voor mezelf. Maar voor al die mensen met het hart op de goede plek die graag iets voor een ander willen doen en door te helpen ook iets voor zichzelf kunnen betekenen. En dat moois wil ik mensen niet ontnemen.
Van geven wordt je rijker.
En terwijl ik “rouw” denk ik aan “rauw”. Wat leven we toch in gekke, rauwe en onvoorspelbare tijden.
“Ik wil een brenger zijn van hoop” app ik naar een vriendin. Dus ik pak mezelf weer bij elkaar en bedenk wat we wel kunnen doen en hoe we naar elkaar kunnen blijven omzien, ook al is het maar met een klein gebaar.
En wat is het ontzettend mooi om te weten dat er dit weekend iets meer dan 2000 pannenkoeken gebakken worden door mensen thuis en dat die afgeleverd worden bij daklozen, ouderen en versstandelijk beperkten.
Wat is het te gek om te weten en te beseffen dat meer dan 150 kinderen dankzij onze vrijwilligers een chocoladeletter in hun schoen krijgen van Sinterklaas nadat hij in Zwalk is aangekomen.
En dat er twee kappers aan de slag gaan om daklozen te knippen en dat een dakloze dan even een momentje van persoonlijke aandacht zullen krijgen en daarvan zullen genieten.
Laten we steeds maar blijven bedenken wat wel kan en daar dankbaar voor zijn. Doe je mee?
