“We hebben hier wel genoeg schoongemaakt” zeg ik, terwijl ik naar menselijke uitwerpselen kijk. Sorry, guys, maar dat is wat ik zag. Ik ben samen met de groep “office” vrijwilligers het Sarphatipark aan het schoonmaken een plek waar ook veel zwervers “wonen”.
Eigenlijk was ik bezig met het opnemen van een promotie-item voor Serve the City om vrijwilligerswerk te promoten, maar ik werd letterlijk en figuurlijk met mijn neus op de feiten gedrukt.
Pannenkoeken bakken voor daklozen en deze afleveren bij het inloophuis Makom in de Pijp en daarna een uurtje vuilprikken stond op het programma in ons mooie Amsterdam.Andressa bakte heerlijke pannenkoeken, we haalden ze bij haar op en brachten ze samen met Niels naar het inloophuis.
Daar vertelde Youssef zijn verhaal, over hoe het is om dakloos te zijn en hoe hij in de keuken aan het koken was voor 60-70 bezoekers van het inloophuis. We liepen naar buiten en Kevin, de cameraman deelde dat hij onder de indruk was van zijn verhaal.
Soms vergeet ik het even, dat wat ik zie door mijn werk helemaal niet zo normaal is voor vele mede-Amsterdammers en dat die soms voor het eerst het verhaal van een dakloze horen in een open en eerlijk gesprek van hart tot hart.
En dat ik daar dan getuige van mag zijn dat vind ik mooi & waardevol om te zien.
Hop hop, richting het park waar ik mijn team vuilprikkers zou ontmoeten. Ik besluit om de bosjes in te lopen want het park lijkt op flesdopjes & peuken relatief schoon. In de bosjes daar ligt nog heel veel zooi en ik ga voor de grote schatten.
Het item staat er op. We zijn klaar met draaien en het park is weer een beetje schoner. We lopen het park uit. En daar loopt hij dan, een zwerver, in korte broek, met een rode, viezige baard en hij zit er verward uit.
Ik word verdrietig als ik hem zie lopen, ik zie mensen hem nastaren en ik vraag me af, wat is zijn verhaal, wat is zijn naam?
